هه تیو/سیدیوسف صالحی

یادیک له بی باوکان

هه تیویکی زورناسک وهه ژارم

بی باوک وبی دایک زور ده رده دارم

ته مه ن له نیوان حه وت وهه شت ساله

چوله که ی به ختم بی په روباله

بی که س وده سم ته واو ئاتاجم

بویه ک تیکه نان زورزور مه حتاجم

نه باوکم هه یه نه دایکی ره حمین

ئازام ماران گاز وه ک ته یری زه خمین

شه وگاری دریژ(یـــه لـــــدا)

ئیشه وشادییه ن ئامــانوزمســـــــــــــان               فه سلی  فه نـاوفـه وت  سه ردانو د یسان

خه لک دان ته داره ک تولانی شــه وه ن             سه ران گیج ومات چه م مه سی خه وه ن

چیش  بیه ن وه ی ته ورمه ویاران وه شی           شه وکیشان به سـه ردی وشـــــاران  ره شی

سه ره م سربیــه ن  چی ده نگ وبا ســـــه            مه که ران  جــه بــه د تـاریف به  خا ســه

دونیا ش گردکه رده ن به ســه ردائه سیر             که شوکووساراش که رده ن  زمهـــه ریر

وه ختی ناخــه وه ر هه یبه ت مه نمــانو              ره شه وای به د خو وه عــــه رز مه شــانو

داران  گرد که رده ن ته مام ره شورووت             نه سای حکمتش گیان داران بی قــــوت

نیشته ن وه روی ته خت چون زوحاکی دون           وه لاتش که رده ن ئه سیــــروزه بـــون

نیه نش ته ره حم  به گـــــه داو ده رویش              یه کسه رمــــه رانو حکم رانی ویــــش

شیعریوه جه کاک په رویزی بابایی

وێم مه‌ژناسوو

وێم مه‌ژناسوو

پێسه‌و

شێعره‌ و هیزیم

مێزووتۆ

پێسه‌

شێعره‌و سه‌وایم

وێت بنمانه

مازه زه‌مین

چه‌رمه‌کڵێش بۆ

هۆرم مه‌نیه‌

با وێم بوو

مه‌گه‌ر

چنڏ هه‌نووسێم جه‌ " بێسارانی " که‌مته‌رێنێ؟

اشعاری از خسته خانگایی

چراخم دیده ت ،چراخم دیده ت

سه وگه ند وه سورمه ی ده و ران دیده ت

وه ئه بروی وینه ی بالام خه میده ت

یا خو چون هیلال حه ق ئافه ریده ت

وه زولف سیای پرچین لولت

وه بالا چون سه ول ره ند نه و تولت

وه گونای چون شه م شه وان ئه فروزت

وه کرشمه وناز عاشقان سوزت

وه په نجه ی نازک حه نایی ره نگت

وه دیده ی مه خمور سیای سیوه نگت

وه نیگای ناگای واده که ی جاران

وه جیلوه ی بالات له ده رو بانان

ئه ر "خه سته"بی تو شادی بویارو

خوداوه ند بالاش وه گل بسپارو

له دوو هونراوه ی تردا ئه لی :

روخسارش ره ونه ق روبع مه سکون دا

جه یران حه یران مه ند شی وه هاموون دا

وه نه وشه سوجده ی خالش فه رض که رده ن

جه و بونه مودام که چ که رده ن گه رده ن

اگرلیلای دل آگاه شودازشوراین مجنون

الاای عاشق محزون حدیثی گو ازاین علت

بگفت دارو دراین علت،نبودهرگز بجزوصلت

به شب رنجوروگنجوری،به رنج وزخم دل، دانم

بگفت ازوصل دل بایار،یکدم تومکن غفلت

اگرلیلای دل آگاه شودازشوراین مجنون

زتاب ودردهجرانش بزودی اوکندهجرت

طبیب عشق بی باک است،زجوروظلم چالاک است

نمی دانم چراننهد پمادعلّت وذلّت

نجیب ازدردزخم دل همی کسلان ونالان است

خدایاتوترحم کن دراین مهجوری وغربت

ئه رپه رسیی، په ی چیش دله ی من که یله ن

نامه ی مرحوم عزت زره تن لهونی به همسرش که درآخرین روززندان نوشته شده وخبر آزادیش را به وی بشارت داده است.

ئه رپه رسیی، په ی چیش دله ی من که یله ن

حه سره ت ،جه دووریی،له یلی ،پرمه یله ن

ئه رپه رسیی،په ی چیش ،ئه سرم ،چون سه یله ن

دیه م،دیده نی،ئازیزش،مه یله ن

وه ته ن دلگیره ن

وه ته ن دلگیره ن

میمان فه رماوه وه ته ن دلگیره ن

به لی پات نه دام کوت وزه نجیره ن

جه و رو جه دیده ت شیوه ت بیه ن گم

ئازای ته ن یه کسه ر ویشان کیشان خه م

په ی چی پیشه ت بو غوربه ت نشینی

بوتا خانه گای به چه م بوینی

حه یفه ن به گیانت بی به ش بی چینه

په ی کی ده س مه دو ئی به هه شت وینه

به جیاتی قه فه س ته نگی غوربه ت مال

بوبلمی تاوی سه یرانگای سه رچال

په ندی پیشینیان به هه ورامی

(  وه لوه له ی د یدار )

 

 دیسان وه لوه له ی دیدار دوســـه ن                   حا جی وه ته واف  نه وجا پابوســـــه ن

 حاجیـــــــان پول پول جه نزیک ودور                  رونیان وه روی باره گــای ســــــــــرور

 نیمی وه دل ســــاف نیمی گـــــــوناوه                  شــه وان تا ســـه حه روه ته مه نــــاوه 

 یویو مه لالان ده س وه دوعـــــــــاوه                  به ل هه وری ره حمه ت نه و باره گاوه

 وارانی کـــــــه ره م بوارنولیشـــــــان                   بشـــــــورو گـــوناه جـه سـه رتاپیشـــان 

 به لکوکه ره مدار کــه ره م بنمــــانــو                 نه سـایه ی  ره حمه ت  عه فوی بکیانو

بکه روش خه لات موخلســـــان ویش                  تاکــــوپه ی نه جــات پابنیــــانی پیــش

موژده بوتوشاری پاوه(یادی از میرزا عبدالقادرپاوه ای

موژده بوتوشاری پاوه

له سیبه ری کیوی شاوه

له ژیرتیشکی ئه وهه تاوه

له نیو ئه وگه له چه وساوه

له سه ر قه لای به رزی کاوه

میرزای پاوه یی هه ستاوه

موژده بوشاخ ودارستان

بوکریوه ی وه رزی زستان

بومه یخانه ومه ی په ره ستان

بوسه ره نجی دیده مه ستان

له سه ر قه لای به رزی کاوه

میرزای پاوه یی هه ستاوه