چراخم دیده ت ،چراخم دیده ت سه وگه ند وه سورمه ی ده و ران دیده ت وه ئه بروی وینه ی بالام خه میده ت یا خو چون هیلال حه ق ئافه ریده ت وه زولف سیای پرچین لولت وه بالا چون سه ول ره ند نه و تولت وه گونای چون شه م شه وان ئه فروزت وه کرشمه وناز عاشقان سوزت وه په نجه ی نازک حه نایی ره نگت وه دیده ی مه خمور سیای سیوه نگت وه نیگای ناگای واده که ی جاران وه جیلوه ی بالات له ده رو بانان ئه ر "خه سته"بی تو شادی بویارو خوداوه ند بالاش وه گل بسپارو له دوو هونراوه ی تردا ئه لی : روخسارش ره ونه ق روبع مه سکون دا جه یران حه یران مه ند شی وه هاموون دا وه نه وشه سوجده ی خالش فه رض که رده ن جه و بونه مودام که چ که رده ن گه رده ن
(افرادحاضردرعکس:آقایان کاک محمدحسین احمدی کیا-ارسلان میری)
خارکش پیری با دلق درشت
پشتهای خار همی برد به پشت
لنگلنگان قدمی برمیداشت
هر قدم دانهٔ شکری میکاشت
کای فرازندهٔ این چرخ بلند!
وی نوازندهٔ دلهای نژند!
کنم از جیب نظر تا دامن
چه عزیزی که نکردی با من
در دولت به رخم بگشادی
تاج عزت به سرم بنهادی
حد من نیست ثنایت گفتن
گوهر شکر عطایت سفتن
نوجوانی به جوانی مغرور
رخش پندار همیراند ز دور