درکردستان وبه خصوص درپاوه وهورامان ،علاوه براحداث مساجد،شکل دیگری
ازتاثیر نماز بر
محیط جغرافیایی منطقه مشاهده می شود که علی رغم سادگی خود ،کمتر می
توان مانند آن را درسایر نقاط مشاهده کرد.وآن به وجود
آمدن ( ته وه ن نه ما=سنگ نماز )است. اگرچه خاک وزمین برای نمازگزار پاک وجایز است ،اما ایجاد( ته وه ن
نماها )درناحیه هورامان ،نشان دهنده اهمیت وارزش نماز درنزد
مردم این دیار است.به همین علت است که علاوه بر احداث مساجد ، درکنا ر چشمه ها ،زمینهای زراعی ،باغات وتاکستانها،درمسیر راهها ی
ارتباطی وحتی در دامنه های پرشیب کوهستانی ،همراه با کار وتلاش جهت روزی حلال ،مکانهای خاصی را
برای عبادت وبندگی به وجود آورده اند وعملا ارزش
واهمیت نماز را درکنار چشمه های پاک وزلال به تصویر می کشند. آنگاه که مردان وزنان پر تلاش در دامن طبیعت ودرکنارچشمه ها ،خستگی
جسمشان رابا وضو برطرف می سازند وبا اقامه
نمازشان به نشاط روحی وآرامش قلبی دست می یابند وبه شکرانه نعمت حیات وایمان،پیشانیشان را برسنگ
صاف ومحکم می نهند، اوج نهایت بندگی خویش را درمقابل معبودبه نمایش می گذارند.
مدرسه ی علوم دینی روستای خانقاه فرصتی پیش آمد تا در مورد مبحثی فراموش شده اما بسیار مهم مطالبی را
به تحریردرآورم. اگر بادیدانصاف به تاریخ تمدن وفرهنگ خودبنگریم به این نکته پی خواهیم
بردکه ما وارث تلاش وکوشش ورشادتهای سلف صالحی هستیم که اکثریت قریب به اتفاق آنها
مدتی از عمرگهربار خودرادرمدارس علوم دینی (حجره)ومساجدسپری کرده اند . تاریخ شاهداست که درجهان اسلام مسجدومدارس دینی،خدمات گهرباری به جوامع
اسلامی ارائه کرده اند درایران،عراق،ترکیه،سوریه،اسپانیا،عربستان،مراکش و..مدارس
مراکز جنبش های آزادی طلبانه بوده اند.
شـه وه
ن شـه وبیـدار دیـداردوسـم
نور دیــده
ی یــار دان ره گ وپــوســــم مـن ئیـمشـه
وکـارم هاناوهاواره ن هـــه
ی دلــه ی غــافـل واده ی دیــداره ن ده
ردان بیشـماردل بی قـه ر اره ن رووم
سیا ره نگ زه رد سه رم ساداره ن چه مه
وچه مانم مه جوشیو به تاو لیزه
مه وهه لسان چه م که رده ن سه راو
رمضان از راه میرسد و ما را بیچتر به زیر باران میخواند تا با او همقدم شویم. شاید که در زلال آرایههای
این باران، آلایههای وجود خویش را مخمحل سازیم و همچون کسی که تنی به آب میزند، بار دیگر فطرت خود را پاگیزه گردانیم. رمضان همان خاصیت و همان طراوتی را دارد که عشق، این مهمان فرخنده و فرهیخته، آیینه جان انسان را چنان جلوهای میبخشد که لایق انعکاس انوار الهی معشوق ازلی و ابدی وانگاه فنا و استغراق در جذبات جلوات دلربای او گردد. و این همان راه و رسم جوهری عشق است.
جمعی از اهالی روستای خانقاه وطلاب مدرسه علوم دینی دریک گردش گروهی