بدرود همنورد...

تیمورعزیز،فراموش نخواهیم کرد تبسم های شیرین گاه وبی گاهت، سخنان آرام ودوست داشتنی ات را،حتی دراوج مشکلات وناملایمات زندگی.

دوست و همراهی که با هم  راه را به پایان می رساندیم دیگر با ما نیست  دوستی که با هم تمام مشکلات کوهستان را با جان و دل پشت سر گذاشته  و در بالاترین نقطه راه، خنده خود را نثار سنگریزه هایی می کردیم که پاهایمان را زخمی کرده بود ،حالاما مانده ایم تک و تنها در این راه نرفته .

ازیادنخواهیم بردخاطرات باتو بودن رابرفراز قله های زردکوه،اشتران کوه ،ئاژوان،دالان پر، دریاچه گهر و...را.

نام ویادت را زنده نگه خواهیم داشت وبرایت غفران وبخشش الهی را آرزومندیم.