به یادصفا وصمیمیت قدیم

چه خوب می شد مثل گذشته انسانها بدون قید و بند و بدون هیچگونه تشریفات و تجملاتی، در کمال سادگی، صداقت، صفا و صمیمیت با همدیگر همکاری داشته همدلی می کردند، مشکلات همدیگر را حل می کردند نه اینکه با رفت آمدهای آنچنانی بر مشکلات یکدیگر بیفزایند.

نشستن پای صحبت مادربزرگها و پدربزرگها چه صفایی دارد از رسم و رسوم قدیم الایام می گویند با آن کلام شیرین و جذاب خود از مراسمات عروسی، عزا، میهمانی، و لیمه نوزاد تا برداشت محصول و ... را به تصویر می کشند و از شیرینی و لذت زندگی ساده و بی آلایش و دور از تشریفات آن روزها سخن می گویند. از آرامش روحی و روانی و سلامت جسمی که نتیجه کار و تلاش بدنی مردم آن روزگار بود بحث می کنند از صفا و صمیمیت، راستی و صداقت، سادگی و پاکی و رفاقت و یکدلی و یکرنگی، از دوستی های بی رنگ و ریا، از همکاری و همدلی و همدردی و تعاون، از انسانیت و وجدان اخلاقیات و تعهد و وفای به عهد و پیمان حرف می زنند و مدام از سختی زندگی در این دوره و عوض شدن ارزشها و عدم آرامش و آسایش امروزه گله مندند.

طبیعی است لازمه پیشرفت تغییر است و با تغییر نگرش ها جایگاه ارزشها نیز عوش می شود. فکر کنم همه موافقید که زندگی سخت شده است یعنی اینکه از صبح تا شب تلاش، کار، زحمت وخستگی و خستگی و ... و آخر سر عدم آرامش و آسایش. ارتقاء سطح زندگی و بالارفتن توقعات انسان در این دوره و مد و مدگرایی و تشریفات و تجملات اضافی و دست و پاگیر و اختلاف شدید طبقاتی، بیکاری، سطح پایین درآمد، بخشی از عوامل سلب آرامش و آسایش بسیاری از اقشار مردم هستند.

و اما بخش عمده این عوامل به شیوه زندگی و روابط ما برمی گردد و مسبب بسیاری از ناآرامی ها خود ما هستیم از جمله: یک سری قاعده و قانونهای عارضی که بر زندگی ما تحمیل شده است. چشم و هم چشمی، مدگرایی این روزها بسیار شایع است و جزو بیماریهای مزمن و واگیردار شده است همه سعی می کنند به هر قیمتی شده از این قافله عقب نمانند از وسایل منزل و اسباب و اثاث گرفته تا وسیله نقلیه و نقشه ساختمان و در ودیوارونمای خانه و لباس و طلاجات و رفتار و کردار و منش و اخلاقیات و ... تلویزیون LCD وارد بازار شد شاید خانواده ای تلویزیون قبلی اش مستهلک شده و قصد تعویض داشته اند یا به هر دلیلی اقدام به خرید این نوع تلویزیون نموده اند بدلیل چشم و هم چشمی و بدون آگاهی از فلسفه تعویض مثلاً این کالا با سرعت برق و باد خرید تلویزیون LCD در خانواده ها اپیدمی شدو تقریباً در اکثریت منازل دیگر اثری از تلویزیونهای سابق نیست و در رفت و آمد خانواده با هم اولین نگاه به تلویزیون است و اولین سوال این است آیا تلویزیون LCD داشتند یا یخچال سایت و ... حالا دیگر بچه ها هم از داشتن وسایلی که به اصطلاح از مد افتاده اند (دموده شده اند) احساس حقارت می کنند.

فکر نمی کنم کسی با پیشرفت و ترقی مشکلی داشته باشد و یا نخواهد از پیشرفته ترین امکانات بهره جوید ولی ای کاش افرادی که احساس می کنند به هر قیمتی باید آخرین مدلها را داشته باشند در صورت نیاز و با علم و آگاهی نسبت به فلسفه انجام این کار اقدام کنند نه از روی تقلید و چشم و هم چشمی و ...در بسیاری از خانواده ها که به اصطلاح پول پارو می کنند بدلیل مدگرایی به تعداد بچه ها کامپیوتر دارند شاید برخی از این دستگاهها هیچگاه روشن نشوند(فقط دکور هستند) و در عوض جوانانی هستند به قول معروف خدای کامپیوتر، دانشجو و نیاز شدید به این وسیله دارند و برای یک کامپیوتر له له می زنند اما از داشتن آن محرومند!!!

خود ما خانم ها، برای شرکت در هر عروسی باید آخرین مدل لباس و طلاجات را داشته باشیم البته حق هم داریم چون تالارهای عروسی این روزها سالن های مد هستند و هزینه لباس های محلی هم سرسام آور و خدا نکند یکدست لباس با این هزینه هنگفت 2 بار یعنی در 2 عروسی پوشیده شود محال است و جزو گناهان کبیره به شمار می رود!!!برگزاری مراسمات عروسی، عزا، میهمانی، سور و لیمه ، همه و همه عذاب آور و سخت شده است. انجام مراسم خشک و کلیشه ای در عروسی ها مطابق یک فرمول و قاعده ثابت واقعاً کسل کننده است، البته برای میهمانان تنها کسل کننده است اما برای صاحب عروسی عذاب آور و کمر شکن است.

هر روز که می گذرد بجای اینکه از برخیرسم و رسوم عارضی و بی اساس فاکتور گرفته شود و حذف شوند تشریفاتی جدیدتر وارد عرصه این مسابقه مد می شوند و خوشا بحال مبتکران و ابداع کنندگان این طرح های نو که خستگی ناپذیرند!!! مراسم عزا که بدتر از عروسی است خانواده ای که عزیزی را از دست می دهد از همان لحظه اول زمانی که هنوز مرده کفن نشده و تشییع نشده است باید به فکر آشپز، چای پز و خلیفه جهت قرائت فاتحه باشند صاحب مرده بیچاره فکر عزیز از دست رفته از یک طرف و فکر برگزاری مراسم و تمهیدات شام و ناهار آنچنانی از طرف دیگر ... میهمانی های آنچنانی و تشریفاتی و به اصطلاح مسابقه آشپزی هم بماند.

اطمینان دارم هیچ خانواده ای از روابط تشریفاتی دل خوشی ندارد متأسفانه انرژی مردم امروز تماماً در این امورات بی اساس هرز می رود برای نمونه شرکت در یک میهمانی به اصطلاح دوستانه را به یاد بیاورید انصافاً چند نوع غذا و دسر و ... روی سفره بود خانم خانه حداقل چند روز و شاید یک هفته در تدارک بوده است و لحظه صرف غذا مطمئناً از پای درآمده و دیگر رمقی جهت لذت بردن برایش باقی نمانده است. ضمناً میهمان هم از خستگی صاحبخانه مقید است و احساس شرم می کند.

براستی فلسفه دید و بازدید و دیدار دوستان چیست؟ چند سالی است تهیه عصرانه مد شده تا چند نفر از دوستان بخواهند مثلاً به مناسبتی مثل تولد نوزاد یا خرید منزل جدید و ... به منزل دیگری بروند از یک هفته قبل باید در تدارک تهیه عصرانه بود آن هم چه عصرانه ای ؟!!! با یک عالمه صرف هزینه و انرژی و صرف وقت. مثلاً برای دیدار از آن خانواده رفته اید ولی حتی برای یک لحظه هم موفق به دیدارش نمی شوید چون مرتباً مشغول پذیرایی است و آخر سرهم با کلی کار و شلوغی که انگار خانه را زلزله زده است (یا قوم تاتار حمله کرده اند) او را ترک می کنی !!!

از جمله رسم و رسوم و بدعت های جدید، بردن کادو به مناسبتهای مختلف و گاهاً عجیب مثلاً، پسر فلانی سربازی رفته کادو ببریم از سربازی برگشته کادو ببریم، دانشگاه قبول شده از دانشگاه فارغ التحصیل شده، فلانی بینی اش را عمل کرده ،کادو ببریم، دو روز بیمارستان بوده از بیمارستان برگشته و ... و ... و ... خلاصه سرتان را درد نیاورم، این رسم و رسوم دست و پاگیر باعث دوری انسانها از همدیگر و ایجاد خلأ شدید عاطفی شده و نهایتاً بیماری که انسانهای امروز گریبانگیر آن هستند (انزوا) را به همراه دارد.

چه خوب می شد مثل گذشته انسانها بدون قید و بند و بدون هیچگونه تشریفات و تجملاتی، در کمال سادگی، صداقت، صفا و صمیمیت با همدیگر همکاری داشته همدلی می کردند، مشکلات همدیگر را حل می کردند نه اینکه با رفت آمدهای آنچنانی بر مشکلات یکدیگر بیفزایند.

ای کاش انسانها در زمینه اخلاقیات، پیشرفت و تعالی و امورات مثبت از همدیگر پیشی گرفته و خود صاحب فکر و اندیشه مستقل باشند، تا بلکه آرامش و آسایش روحی و روانی به خانواده ها باز گردد. در مجموع اختلال عاطفی در اصول اخلاقی و به همخوردن جایگاه ارزشها و دگرگونی در هنجارهای اجتماعی عامل خلأ عاطفی و بیماری عصر مدرنیسم است.

بوکان- پروین شیخی

چه راحت بردروبام همسایه ها جمع می شدیم وباهم بیگانه نبودیم...

عاده ت و ژه نی ماچو       که ری نیه نه نان و دو

تصویری ازمراسم عروسی قدیم