خانقاه و بست

گردآوری:مصطفی ویسمرادی

گریز گاه دل خسته زلف چون شست است

ستم رسیده علاجش نشستن بست است

در گذرتاریخ خانقاه ، محل و جایگاه مردمانی بزرگ و با ارزش ومحل فرمانروایان و افراد صاحب نام و معتمد و دارای اماکن مقدسی بوده ، به همین دلیل مردم آن روستا در منطقه اورامانات دارای ارزش و جایگاه بلندی بوده اند و برای آنان ارزش و اهمیت خاصی قائل شده اند .که در صورتیکه در منطقه قتل و یا گرفتاری برای مردم چه مرد و چه زن بوجود آمده باشد آن شخص یا اشخاص فوراً خودرا به محدوده یا موقعیت خانقاه رسانده و در خانه یکی از بزرگان روستا تا زمان رفع مشکل بعنوان پناه جو بسرمی بردند ویا به بست می نشستند . و درآنجا در امان بوده اند . که این موضوع مهم شاید در طول قرنها که روستا موجود بوده و در تمامی منطقه آنرا می شناخته اند این چنین ارزش و احترام و یا موقعیتی بوجود آمده است . (1)

اماصاحب کتاب تاریخ تصوف درکرمانشاه(محمدعلی سلطانی)درموردبست بودن خانقاه، معتقداست که:یکی

از بزرگان روستا شخص بافضل وکمالی به نام سید علی قطب خانقاهی(متوفی دراواخر قرن سیزدهم) ،فرزند سید صنع الله سومین از خلفای نقشبندیه بوده است ،از اولیای عصر خود به شمار می رفته وبه علت کثرت برکات وکرامات به (سید علی قطب )شهرت یافته است ،ازسوی شیخ سراج الدین عثمان ماذون به ارشاد ودستگیری بوده ،علی اکبر خان رف الملک اردلان ،حکمران جوانرود ومضافات ونایب الحکومه کردستان ،از ارادتمندان ومریدان آن جناب بوده است وبه مناسبت این ارادت محل خانقاه را (بست) اعلام نموده که درزمان حیات قطب وپس از آن ،حرمت وحدود خانقاه مرعی بوده است .(2)

_____________________________________________________

1-روستای خانقاه گنجینه ای درتاریخ/فتح الله نجفی

2-تاریخ تصوف درکرمانشاه/محمدعلی سلطانی